Blog & inspiratie
Persoonlijk blog
In deze blog deel ik persoonlijke verhalen, recht uit het leven gegrepen. Soms rauw, soms zacht, maar altijd eerlijk. Vanuit mijn eigen ervaringen – als moeder, vrouw, ondernemer en mens – schrijf ik over de weg die ik heb afgelegd en de inzichten die ik onderweg heb opgedaan. Niet om te vertellen hoe het moet, maar om herkenning en inspiratie te bieden.
Ik geloof in de kracht van kwetsbaarheid. Juist wanneer we durven delen wat er écht in ons leeft, ontstaat er verbinding. Ongeveer eens in de twee weken vind je hier een nieuw verhaal. Over wat mij heeft gevormd, uitgedaagd en doen groeien tot wie ik vandaag ben. Misschien herken je jezelf erin. Misschien zet het je aan tot voelen, stilstaan of anders kijken.
Bang voor de confrontatie met mezelf
In een maatschappij waarin de wifi-verbinding vaak beter geregeld is dan de verbinding met onszelf, rennen we liever weg van ongemak dan dat we het aankijken. Tegen verdriet zeggen we al snel: hup, zand erover en weer door. Maar wat gebeurt er als je stopt met wegrennen? Als je niet langer in de doofpot stopt wat eigenlijk om liefdevolle aandacht vraagt? In deze blog neem ik je mee in mijn persoonlijke reis van afhankelijkheid naar innerlijke kracht. Van zoeken buiten mezelf, naar thuiskomen bij mezelf. Al van jongs af aan droeg ik een leegte met me mee. Een gevoel van gemis dat ik niet goed kon plaatsen, alsof er iets in mij ontbrak. Die leegte probeerde ik jarenlang op te vullen met anderen – met relaties, vriendschappen, bevestiging, liefde van buitenaf. Ik dacht dat het zo hoorde. Dat ik pas heel zou zijn als iemand anders mij zag, mij
‘I need to change to stay the same’
Over beweging, identiteit en trouw blijven aan je essentie Tijdens mijn studie aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam liep ik dagelijks langs een zin die levensgroot op de gevel stond:“I need to change to stay the same.” Deze uitspraak van Willem de Kooning fascineerde me.Hoe kun je nou veranderen om toch jezelf te blijven? Als je verandert, bén je toch juist niet meer dezelfde?Die zin bleef jarenlang in mijn hoofd rondzingen. Inmiddels begrijp ik de betekenis van “I need to change to stay the same” op een diepere laag — als kunstenaar, maar ook als mens. Wie was Willem de Kooning? Willem de Kooning (1904–1997) was een Nederlands-Amerikaanse schilder en een van de belangrijkste vertegenwoordigers van het abstract expressionisme. Hij groeide op in Rotterdam en emigreerde later naar New York. Daar brak hij door met krachtige, expressieve werken die vaak balanceren tussen abstractie en figuratie. Wat mij raakt
‘Van verlegen kind naar stille kracht’.
Herken je dit? Dat je op jonge leeftijd al hebt geleerd om je aan te passen? Dat je gedrag ging vertonen dat vooral wenselijk was voor anderen? Doe maar even niet zo gevoelig. Wees wat vrolijker. Doe maar gewoon. We leren vaak onbewust dat we “te veel” zijn.Te gevoelig. Te stil. Te aanwezig. Te dromerig.Of juist dat we niet genoeg zijn. Niet snel genoeg. Niet sociaal genoeg. Niet goed genoeg. En dus passen we ons aan. We dempen ons licht.We schuiven onze eigenheid opzij om te voldoen aan verwachtingen. En zo ontstaat gedrag dat voortkomt uit dat gevoel van tekort of overvloed — maar niet uit wie we werkelijk zijn. Tot het moment komt dat dat aangeleerde gedrag begint te wringen. Dat je je afvraagt: Wie ben ik eigenlijk echt, als ik alles loslaat wat ik ooit heb aangeleerd? Als kind was ik stil. Verlegen. Onzichtbaar, bijna. Ik trok me
‘Kiezen voor mezelf was de meest bevrijdende keuze ooit.’
Herken je dat? Het gevoel hebben dat je op een kruispunt staat, achteruit gaan is geen optie, rechtdoor is de richting die je altijd al op bent gegaan, het voelt veilig maar het dient je niet meer. Je weet dat daar geen groei en ontwikkeling in zit, maar wel in links of rechts. Je kijkt naar links en rechts, en voelt je onderbuik kriebelen, je weet, het is tijd dat ik een andere richting insla. Vijf jaar geleden stond ik op zo’n kruispunt en begon ik aan mijn transformatie. Mijn werk in loondienst voelde niet meer als mijn pad; ik functioneerde op de automatische piloot, zonder echte verbinding of passie. Tegelijkertijd liep mijn huwelijk op zijn einde, wat zorgde voor veel stress en onzekerheid. In deze verwarrende periode besloot ik afstand te nemen en écht naar mezelf te luisteren. Terugkijkend besef ik dat dit gevoel – alsof ik niet écht
Lizzy als spiegel – over ouderschap & zelfreflectie
Er zijn van die momenten in je leven waarop je diep van binnen weet: zo kan het niet langer. Vijf jaar geleden zat ik in zo’n periode. Ik voelde me leeg, verloren misschien, uit verbinding met mezelf. Ik was opgegaan in het ouderschap, in een relatie waarin ik me niet gelukkig voelde, en worstelde met mijn plek in de wereld. Alles voelde zwaar. Alsof ik mezelf was kwijtgeraakt. En toen kwam die ene vraag, zacht maar doordringend, uit de mond van mijn dochter Lizzy: “Mama, waarom lach je nooit meer?” Bam. Die kwam binnen. Haar woorden raakten een pijn die ik diep had weggestopt. Lizzy spiegelde haarfijn mijn binnenwereld. Ze zag wat ik zelf niet meer kon zien. Ze voelde mijn onrust, verdriet en frustratie. En ze liet het me zien – in haar gedrag, haar emoties, haar woorden. In die tijd had ik een kort lontje. Ik raakte snel
'Creatieve expressie is geen luxe, maar een levensbehoefte. Het is een poort naar wie je in essentie bent.'
Creatieve expressie als helende kracht
Creatieve expressie is al zo oud als de mensheid zelf. Van grottekeningen tot rituele dansen, van beeldhouwwerk tot gezang – mensen hebben zich altijd op een intuïtieve manier uitgedrukt, vaak lang voordat er taal was om emoties onder woorden te brengen. Kunst, beweging en klank zijn oervormen van communicatie, waarmee we ons innerlijk leven zichtbaar en voelbaar maken.
Ook voor mij is creatieve expressie een belangrijk anker. Het helpt me om gevoelens en emoties de ruimte te geven – juist wanneer ik er geen woorden voor heb. Schilderen, tekenen, schrijven of simpelweg iets creëren met mijn handen brengt me in contact met een diepere laag in mezelf. Het laat me voelen in plaats van denken.
Carl Jung zag creatieve expressie als een brug tussen het bewuste en het onbewuste. Hij gebruikte tekeningen en symboliek in zijn eigen proces, en moedigde mensen aan hun innerlijke wereld te verkennen via beelden. Volgens hem ontstaat ware heling niet alleen door praten, maar juist door het zichtbaar maken van wat diep in ons leeft – op een vrije, speelse en niet-oordelende manier.
In een wereld die veel vraagt van ons hoofd, is het een verademing om terug te keren naar je handen, je verbeelding en je gevoel. Creatieve expressie is geen luxe, maar een levensbehoefte. Het is een poort naar wie je in essentie bent.
