Alisha van Meer

In een maatschappij waarin de wifi-verbinding vaak beter geregeld is dan de verbinding met onszelf, rennen we liever weg van ongemak dan dat we het aankijken. Tegen verdriet zeggen we al snel: hup, zand erover en weer door. Maar wat gebeurt er als je stopt met wegrennen? Als je niet langer in de doofpot stopt […]

Over beweging, identiteit en trouw blijven aan je essentie Tijdens mijn studie aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam liep ik dagelijks langs een zin die levensgroot op de gevel stond:“I need to change to stay the same.” Deze uitspraak van Willem de Kooning fascineerde me.Hoe kun je nou veranderen om toch jezelf te

Herken je dit? Dat je op jonge leeftijd al hebt geleerd om je aan te passen? Dat je gedrag ging vertonen dat vooral wenselijk was voor anderen? Doe maar even niet zo gevoelig. Wees wat vrolijker. Doe maar gewoon. We leren vaak onbewust dat we “te veel” zijn.Te gevoelig. Te stil. Te aanwezig. Te dromerig.Of

Herken je dat? Het gevoel hebben dat je op een kruispunt staat, achteruit gaan is geen optie, rechtdoor is de richting die je altijd al op bent gegaan, het voelt veilig maar het dient je niet meer. Je weet dat daar geen groei en ontwikkeling in zit, maar wel in links of rechts. Je kijkt

Er zijn van die momenten in je leven waarop je diep van binnen weet: zo kan het niet langer. Vijf jaar geleden zat ik in zo’n periode. Ik voelde me leeg, verloren misschien, uit verbinding met mezelf. Ik was opgegaan in het ouderschap, in een relatie waarin ik me niet gelukkig voelde, en worstelde met